AYM kararından sonra

Anayasa Mahkemesi’nin Can Dündar ve Erdem Gül hakkında verdiği hak ihlali kararından sonra Sayın Erdoğan kararı tanımadığını söylemişti. Bununla da kalmayıp ilk derece mahkemesinin, Anayasa Mahkemesi’nin kararına uymak zorunda olmadığını da ileri sürmüştü. Henüz OHAL rejiminin kurulmadığı bir dönemdi ve Sayın Erdoğan’ın arzu ve telkinleri karşılık bulmamıştı. Yani yargı her şeye rağmen görece bir bağımsızlığa sahipti.
Ancak günümüzde yargıdan bırakalım bağımsızlığına sahip çıkmasını, hukuk devletinin asgari koşullarına uymasını beklemek bile hayalcilik olur. Her an ihraç edilebileceğinden korkan, tutuklanabileceğini bilen hâkim ve savcıların kararları adaleti değil ancak kendilerini koruma kararlılıklarını gösterir.
Anayasa Mahkemesi’nin Şahin Alpay ve Mehmet Altan hakkında verdiği karara ilk derece mahkemelerinin uymaması bu siyasi baskı ikliminin bir sonucu. Maalesef, yargı organlarının, siyasilerin kamuoyunun önünde kendilerine açıkça verdiği talimatlara uymak haricinde pek bir seçenekleri yok.
Hadi sıkıcı olma pahasına tekrar edelim. Anayasanın 153. maddesi, AYM kararları “yasama, yürütme ve yargı organlarını, idare makamlarını, gerçek ve tüzelkişileri bağlar” demektedir. Anayasanın 138. maddesi ise yasama ve yürütme organları ile idarenin mahkeme kararlarına uyma zorunluluğunu, kararları değiştiremeyeceğini ve kararların uygulanmalarının geciktirilemeyeceğini düzenler.
AYM’ye bireysel başvurunun getirildiği referandumda ve sonrasında anayasanın bu maddelerine ek bir düzenleme getirilmemiştir. Dolayısıyla AYM’nin diğer konularda verdiği kararlarla bireysel başvurular hakkında verdiği kararlar arasında kararların bağlayıcılığı bakımından farklı anayasal hükümler bulunmamakta. Yani Anayas...