Ortak akılsızlık (3)

Kürt milliyetçileri Paris Konferansı’ndan (1919) bu yana bağımsız devlet ister. Bunun gerçekleşmesinin güçlüğünü görenler Federasyon ya da Özerklik’e razı olur. Kimilerinin öyle, kimilerinin böyle düşünmeleri elbette haklarıdır. Ama AKP yetkililerinin taa Federal Almanya’ya gidip inceleme yapmaları, ortak akılsızlık illetine yakalanmış olmanın en belirgin kanıtı sayılabilir.
Bu konuda yazdıklarımın bir bölümü Hürriyet’te (2000-2009), bir bölümü Aydınlık’ta (2012-2013) yayımlandı ve bu yazılar Türkiye’in Sırat Köprüsü Açılım Masalı (Tekin Yayınları, 2015) adlı kitabımda yer aldı. Alçakgönüllü olmaya hiç gerek yok: Konuyla ilgilenenler, bu kitabı okuyup incelemezlerse eksikli kalırlar.

***

Bu işin lâmı cimi yok! (1)
Gerçekleri ve doğruları özgürce yazdığım için, İslam düşmanıyım, Ermeni düşmanıyım, AKP düşmanıyım, Kürt düşmanıyım(!)... Bugün Kürtçülük düşmanlığı günüm, izninizle biraz düşmanlık yapacağım! Artık Kürtçülerin işine karışmamayım diyorum ama olmuyor. Öylesine zırvalıklar söylüyorlar ve yapıyorlar ki istemesem de, bıkmış olsam da söz almak zorunda kalıyorum.

***

Nerede demokrasi yoksa orada elit (seçkin) düşmanlığı vardır. Seçkin (elit) yüksek nitelikli demektir. “Mümtaz sima” demektir. Öyle torpille, halkın oyu ile seçkin olunmaz. Seçkin olmak için tahsil ve terbiye, bilgi ve görgü, ahlak ve etik, uzgörüşlülük ve daha nice erdem gerekir. Bir seçkin ol(a)mama örneği mi istiyorsunuz, alın size Diyarbakır Büyükşehir Belediye Başkanı Osman Baydemir. Bay Baydemir bir Alman parlamentere “Bildiğim kadarıyla Almanya’nın 16 eyaleti var. Eyaletlerin var olması Almanya’yı böldü mü?” diye sormuş ve bu vesile ile bir kez daha özerklik çağrısı yapmış! (Vatan, 20.08.10)
İki gözüm kör olsun ki özerklik çağrılarına karşı değilim. Federasyona da karşı değilim, ayrı devlete de! Ama desteklemem! Ben bilgisizliğe, özensizliğe, halkı yanıltmaya karşıyım!
Bay Baydemir’in lafına bakılırsa Almanya, Türkiye gibi bir üniter devletmiş, biri eline bıçak alıp karpuz gibi 16’ya bölmüş, Bay Baydemir bildiği kadarıyla böyleymiş.
Siyasal seçkin “bildiği kadar”ıyla bilmez, “bilmesi gereken”i bilir.

***