İdealizm teslimiyet kaldırmaz

Zevk ve eğlence aygıtları ile yumuşatılan asabiye ruhu sonuçta değer yargılarını dönüştürür.

Atalet, vurdumduymazlık ve adam sendeciliğin yaygınlaşması ölçüsünde bireylerdeki anlam(a) yorgunluğu gelişir.

Servete, şehvete ve rahata kıymak; değerlere pamuk ipliği ile bağlı olanların yapabileceği bir iş değildir. Başarının yolu; egoyu tatmin için gemiyi azıya alan güdülere karşı, vicdanın verdiği savaşı kazanmaktan geçmektedir. Verilen herhangi bir mücadelede de bireyi, asil bir tavır almaya ancak idealleri yöneltir.

Şahsiyet ile ideal, ideal ile de anlam bir bütündür. İdealsiz, amaçsız insan eksiktir, kusurludur daha da ilerisi hastadır.

Gerçekte idealsizliğin savunusunu yapacak hiçbir rasyonel platform da henüz bulunmuş değildir. İdealleştirilen amacın kendisi anlamsız olsa da o, aynı zamanda bütün anlamların nedenidir.

"Karınca" adam "kahraman" adama karşı!