Ata sevgisi doruk noktalarında

- AKP’den önce 10 Kasım’larda si renler çaldığında caddelerde sokaklarda, köprüde bile, durmayan araçların ve yayaların sayısı hatırı sayılır ölçüde fazlaydı.. Gözlerdim, aval aval insanlar, kimisi kasıtlı olarak, yürür giderdi. AKP iktidarı döneminin ilk yarısından sonra, bu kez iktidar politikalarının “ideolojik” yapısından kaynaklanan Atatürk ve Cumhuriyet düşmanlığının beslediği ve yönlendirdiği bir seçmen kalabalığı, Ulusal Duruş’u takmamaya başladı...
Bir taraftan ülkede “Atatürk sökücülüğü”, “Kurtuluş Savaşı ve Atatürk Dönemi Sökücülüğü” (söküp atmak, bitirmek, yok saymak, silmek) dörtnala giderken, bir Atatürk - Cumhuriyet Cephesi de inşa ettiler.
Bu cephe her yıl çığ gibi büyüdü büyüdü büyüdü, Anıtkabir’den Ankara’yı, tüm ülkeyi kapsayan bir sele dönüştü.

***

Dün de ülke bu selin içinde aktı. Hepsinin, on milyonların yüzüne tek tek bakın. Atatürk ile ilgili, ve kimisi ondan yayılanları görecektir ki;
bir aydınlık,
bir ışık,
bir pırıltı,
bir minnet duygusu,
bir vicdan borcu,
bir güçlü dayanak,
bir gelecek ışığı,
bir büyük kahraman sevgisi,
bir gelecek için yeniden varoluş inancı,
bir yıkılmazlık ruhu,
bir büyük yiğitlik öyküsüne sahip olmanın mutluluğu,
bir yeni varoluş ve küllerinden yeniden doğmanın mitolojilere taş çıkartan hakiki masalı,
bir böyle Adam’ın bu topraklardan çıkmasının gururu...

***

Ve pek çoğunda, tüm bu ve buna benzer, sayısız çoğaltabileceğimiz, hissettiğimiz, ama pek çoğunu tarif edemediğimiz, evet orada ama dile getiremiyorum, dokunamıyorum, göremiyorum ama hissedebiliyorum şeklinde tezahür eden duygu ve düşünce,
bazen bir damla gözyaşı biçiminde yanaklardan süzülür veya dökülür,
bazen yüzlerde görülmemiş saflıkta, samimiyette hakiki bir sevinç olarak parlar.. on milyonlarca yüzde bunları görüyorum.
Bizim bu insanlarımız hakiki insanlar, varlar, çoğalarak artıyorlar.

***