Vurun kahpeye

Deniz Seki herhalde Türkiye’nin tek kokain kullanan şöhreti değil, en azından olmadığını o içerideyken ünlüleri hedef alan polis operasyonlarından biliyoruz. “Satıcı” Deniz Seki tutuklanınca ülkede kokain kullanımının bittiğine dair herhangi bir veri de yok elimizde. Türkiye’nin uyuşturucu mücadelesi Deniz Seki’yle başlamadı.

Deniz Seki’nin zararı kendine; zorla birini kokain bağımlısı yaptığını, kafasına silah dayayıp kokain kullanmaya zorladığını bilmiyoruz değil mi? Bırakın bunu, kokain ya da başka bir kimyasal konusunda tek bir şarkısı, tek bir iması, gizli bir göndermesi bile yok. Piyango ona vurdu, belki de caydırıcı etkisi olur diye o kurban edildi.

Oysa sabaha karşı baskın yöntemleri, şöhretleri deşifre etmek, medyanın 80’li yılların fotoromanlarını çağrıştıran “uyuşturucu batağına düşen genç” temalı yaklaşımlarının uyuşturucuyla mücadele konusunda pek bir sonuç vermediği ortada. Polis, yargı ve medyasıyla Batı ülkeleri artık şöhretlerin kimyasal kullanımına bireysel bir hadise olarak yaklaşmayı tecrübeyle öğrendi. Deşifre edip hedef göstermenin yerine uyuşturucu mücadelesinde daha zekice yöntemlere başvuruluyor: Bizzat bu tecrübeyi yaşayanlar birer sapkın muamelesi görmek yerine topluma kendi hikâyelerini anlatıyor açıklıkla, bu hissiyat da birçok kişide daha kolay karşılık buluyor. Birer ibret figürü olarak gösterilmektense kimyasallar ya da uyuşturucuyla geçen şahsi tarihlerini öcüleştirmeden, abartılı bir kâbusa döndürmeden anlatanların “kurtuluş” mücadelesi ilham verici, etkili olabiliyor.

ADALET İHTİYACI