İnsan...

Hepimiz bir sürü parçadan oluşuruz ve bu parçalar kendilerini ifade etmek için çırpınır...
Bizler yalnızca varılan son uzlaşmadan sorumlu tutulabiliriz, her parçanın sahip olduğu karmaşık dürtülerinden değil...
...
Kendi yalnızlığımızı kucaklayamazsak, inzivaya karşı kalkan olarak başka birini kullanırız...
Yalnızca bir kartal gibi yaşayabilen insan başka birine sevgisini verebilir; yalnızca o zaman o insan bir başkasının büyümesi ve gelişmesiyle ilgilenebilir...
...
Kendini iyi biri olarak gösteriyor -kimseye zarar vermiyor- yalnızca kendinden
ve doğadan başka kimseye sırf pençeleri yok diye kendilerine iyi diyenlerden biri olmaktan vazgeçirmeliyim onu...
...
Size düşen ödev kendinizi kabullenmenizdir, benim sizi kabullenmemin yollarını aramak değil...
Kendinden hoşlanmayan pek çok insan gördüm; bunlar önce başkalarını kendileri hakkında iyi düşünmelerini sağlarlar.
Bunu başarınca da bu sefer kendileri de kendileri hakkında iyi düşünmeye başlarlar...
Ama bu sahte bir çözümdür; bu başkalarının otoritesinin altına girmeyi kabullenmektir...
(...Nietzsche)
Öğrendim ki;
“-Bugünkü büyük problemler, dünkü kötü çözümlerin sonucuymuş...”