Uzak-yakın: Endonezya

İslam coğrafyasının yakın bir beldesine yaptığım birkaç günlük geziden eve döndüğümde, çok uzaktaki bir İslam beldesine mahsus bilgi hazinesi olarak niteleyebileceğim, Osmanlı Belgeleri Işığında Osmanlı Endonezya İlişkileri adlı kitabı masamda buluverdim.

Hitay Holding’in kültür hizmeti olarak yayımlanan kitap, Mehmet Akif Terzi, Ahmet Ergün ve Mehmet Ali Alacagöz tarafından hazırlanmış.

Özenli bir grafik-tasarımla ve tertemiz bir baskıyla sunulan 591 sayfalık bu prestij kitabın sunuş yazısı Hitay Holding Yönetim Kurulu Başkanı Emin Hitay’ın, giriş yazısı ise Azmi Özcan Hoca'nın imzasını taşıyor.

Osmanlı – Endonezya ilişkilerini masaya yatırmanın ve araştırma sonuçlarını kitaplaştırmanın gerekçesi, yazı başlığımda yer alan uzak-yakın paradoksuna denk düşüyor.

Şöyle ki, burnumuzun ucundaki Bosna-Hersek’in bile Tek Parti devrinde bizlere unutturulmasının ve dolayısıyla oradaki Müslüman varlığının sistem tarafından adeta inkar edilmesinin yanında, Osmanlı-Endonezya ilişkilerinin hatırlanması, hatırlatılması hayal bile edilemezdi. Nitekim sonuç da böyle tahakkuk etti: Endonezya, İslam ümmetinin  dününü, bugünü kendilerine mesele edinen çok az sayıdaki insanın bilgisinde, gözden çok ırak ama gönüllere çok yakın bir belde olarak yaşamaktan öte fiili bir ilgiye, bilgiye ve ilişkiye muhatap olamadı.

İşte sözün gelip dayandığı bu noktada, Özcan Hoca “Türkiye’de uzun zamandır unutulmaya / unutturulmaya bırakılan bu ilişkilerin tarihi, artık gereken ilgiyi görmekte ve değerli bilim insanları tarafından mukayeseli olarak araştırılmaktadır” şeklindeki müjdesiyle hem bu kitabı işaret ediyor, hem de onun yayımlanma maksadını belirtmiş oluyor.