“O(nunla) yürürken yol genişler gökyüzü açılırdı”

Bugünkü zihniyetimizin sıhhatini, Doğu ve Batı irfanıyla ilgili bilgilerimizi borçlu olduğumuz az sayıdaki zatlardan biri olan Mahmut Kanık, geçtiğimiz hafta asli yurduna irtihal etti. Rabbimiz onu rahmetiyle kuşatsın; mekanı cennet olsun.

Bu cümleyi çoğul olarak kurmamın nedeni, Mahmut Kanık’ın benim de mensubu olduğum ’80 kuşağıyla, bizimkine eklenen kuşağın, şimdi olanın ve inşallah gelecektekilerin muallimi, mürebbisi, ilim sakası olmasındandır.

Onun kadim dostu, komşusu, dert ve zevkdaşı olan Hasan Aycın’ın mezkur kuşaktakilerin hislerine tercüman olacak mahiyetteki sözünü yazı başlığıma taşımam da aynı nedenledir.