Ateş çemberindeki akrebin son yedi günü

Sözlü kültüre göre, ateş çemberine alınmış ya da düşürülmüş akrep, kendi iğnesini kendisine batırarak intihar edermiş. Oysaki bu doğru bilgi zannı uyandıran bir sözden ibarettir yani doğru değildir.

Peki doğru olmadığı halde halk nezdinde neden revaç bulmuştur?

Çünkü, bir akrebin güçlü rakipleriyle yüz yüz geldiğinde duyabileceği tahmin edilen korkunun büyüklüğünü göstermek ve verebileceği ilk tepkinin şiddetini görünür kılmak için yapılan bu yakıştırma, yerini aldığı gerçekliği iyi temsil edebilen bir alegoridir.

Halk kimi katı ve karmaşık olan gerçeklikleri sembolleşmeye elverişli bir benzeştirmeyle anlatmakta çok mahir olduğundan, bu alegoriyle de bir menfaat uğruna işini ve sözünü dolaştırmış, bu yüzden maksadından gittikçe uzaklaşan ama uzaklaştığını da hiç fark etmeyen birinin, kendisi için kendi elleriyle ürettiği kısır bir dairedeki umutsuz, çıkışsız ve yardımsız çırpınışlarını ifade etmek istemiş, bunu da bilgisel değeri sorgulanmayacak, işleyişinden kuşku duyulmayacak, tedavülden asla kalkmayacak bir gerçeklik olarak dolaşıma sokmuştur.

Bunun mevcut siyasi ortamda bir karşılığını aradığımızda, Yedili Masa adayının son söz ve filleriyle...