Özgürlüğün şeffaf sınırı, vicdanın derin yarası...

Terörist İsrail devleti değil bina iskeletlerini çökertmek yıkıntı köşelerindeki el izlerini bile sildi Gazze’de. El izi başka ize benzemez. Siz gitseniz bile o orada sizi bekler. İnşaat demiri filizleri bile geceden sabaha gözyaşı döktüler, ihtiyar, kadın, çocuk inlemelerini duydukça. Gökten güneş değil, mavilik değil, kuş değil kara sisle ölüm aktı. Bir kez olsun Jean Genet’nin ‘Şatila’da Dört Saat’ metnini okusaydı bir kişi, ‘öldürmüş olanın neşe ve nefretini’ dipten anlar, birazdan tırmanacağı Elem Yokuşu’na Gethsemane Bahçesi’nden bakarken birkaç damla gözyaşı döken Hz. İsa ruhuyla kederlenirdi. İhbarcılar ise aşağıda bekliyorlardı onu. Ve bu sebepten, Kudüs’ü hayasızca işgal ederken bilerek duvarlara ateş eden Moşe Dayan’ın ruhunun bugün nerede...