Niteliksiz olanın yaygın egemenliği...

19.yy ideallerin yükselme çağıydı. 20.yy ise onların maddi ve manevi verimlerini paylaşmakla geçti. Yaşadığımız yüzyıl ise tarifi zor fakat mutlak manada çözülmeler, çürümeler, parçalanıp dağılmalarla dolu. İdealizm yerini hamasete, paylaşım ise kitlesel yoksulluğa bıraktı. Dahası, insana dair ne düşüncede ne de günlük yaşam pratiğinde hiçbir güvenlik alanı kalmadı. Yaşananlar bir sonuç mu yoksa bir üst kurmacanın açılımları mı orası da belli değil. Yine de kesin olan bir şey var; politika başta olmak üzere her alanda niteliksizliğin yaygın egemenliği hüküm sürüyor. Hatta niteliksizliğin yaygın egemenliği dayatılıp yaşatılıyor.

Böylesi durumlarda gücün merkezine bakmadıkça, gücün neden ve ne şekilde orada toplandığını fark etmedikçe işin içinden çıkmak da mümkün olmaz. İktidar gibi doğası sorunlu kavramlar üst dereceden tartışılamaz. Kafa karışıklığı devam eder, ‘acaba’lar, sorular, cevaplar, umutsuzluklar atbaşı gider. Oysa meselenin özü biraz dikkatle ve sabırla takip edildiğinde aydınlıktır. Niteliksiz olanı çekip çevirmek kadar ona üleşen bulmak da kolaydır. Niteliksiz olanı tıpkı tüketmek gibi üretmek de yaratıcı vasıflar gerektirmez çünkü. Vasat ve her konjonktürel...