Çocuk, çocuk ile ve çocuksuz…

Diz kemiklerimizden yukarı zehirli sarmaşık misali bizi sıkıca saran çocuk meselesini, çocuğa indirgersek büyük bir yanılgıya kapılırız. Türkiye’de çocuk değil yetişkin sorunu vardır bileşik kaplar misali bir dizi sebep sonuç ilişkilerini içerir. Mesela kapitalizmin türevi kentleşme bizde hem geç hem de çarpık başlamıştır. Ürettiği insan, aile toplum sorunları da baştan çarpıktır. Türkiye’de bugün neredeyse aile yok olmak üzeredir. Aile artık yok diyeceğim ama buna inanmak niyetinde değilim. Geçmiş toplumumuzda köyde ve şehirde çocuğu aile değil çevre büyütüyordu. Aile çocuğun ortasıydı. Çevrenin değerleri, gözetimi, ufku aileyi de şekillendiriyor çocuk da bundan payını alıyordu. Yoksulluk ve zenginliğin bile kendi içinde dengesi vardı. Zenginlik gösterilmez yokluk...