Biz de Adalet İstiyoruz

“Tekmelediğimiz el bombaları bir yerlerde patlarken aynı delikten tam 25 el bombası da biz attık. Onlar kaçına penaltı çektiler bilmem, ama ‘teslim ol TC askeri, teslim ol’ diye bağıran teröristin sesini bir daha duymadık. O kadar çok ki el bombası maçı! Karşılıklı olarak, odadan odaya, pencereden pencereye, evden eve o kadar çok el bombası attık ki! Ben filmlerde bile görmedim böyle fantastik kareler. Pencerelerden içeri giren el bombalarını aşağı katlara inen merdivenlere tekmeliyorduk. Sokaklarda evlerde patlayan el yapımı patlayıcıların, ağır silahların blastını, basıncını eklemlerimizde hissediyorduk. Artık biz göğüs göğüse muharebenin en üst safhasını icra ediyorduk…”

Başka bir yerde, çatışma çıkar çıkmaz ilk yaralanan tabur komutanıdır. Kendisini ambulans helikoptere bindirmek için bekleyen taburundaki moral bozukluğunu görünce şöyle seslenmektedir: “Zırıl zırıl ağlayacak olanlar bassın istifayı, gitsin evinde ağlasın. İntikamımı alacak olanlar hazırlansın, göreve çıkacaksınız.”

Başka bir yerde vurulan Yiğitcan Yüzbaşı’yı almaya gidenlerin öyküsü var: “Komutanımıza tam yaklaştıkları anda bir arkadaşımız yüzünden, diğer arkadaşımız da kafatasının üst kısmından, hem de tamı tamına dik bir açıyla mermi yemiş, oracıkta yığılıp kalmışlar.”

Okuduğunuz satırlar bir romandan değil, gerçek hayattan. Abdullah Ağar’ın “Özgür Şehit” isimli kitabından, hendek savaşları sırasında Cizre’de yaşananların minicik bir parçası… Remzi Kitabevi’nden çıktı, mutlaka okumalısınız.