Yarın geceki derbiye gitmem!..

Diyelim ki, İzmir Urla’da değil, İstanbul’da Polonezköy’de yaşıyorum. Galatasaraylıyım. Yarın gece “kendi stadımızda” Fenerbahçe ile oynayacağız. İki takım için de yılın “en kritik maçlarından” biri…

Galatasaray’ın “şampiyonluk rotasını”, Fenerbahçe’de “Pereira’nın ve belki de başkan Ali Koç’un yarınlarda var olup olmayacağını” tayin edebilecek bir maç…

İşte “tablo bu olduğu hâlde” bu maça gitmem, zira “en ucuz bilet 150, en pahalı bilet 1.750 lira; bu parayı vermeye ve onca yolu da gidip gelmeye” değmez. Yazık parama da yorgunluğuma da…

Aslında “Türk futbolunda son yıllarda olan bitenler”, beni futboldan iyice soğuttu. Pandemi sebebiyle “salonlar, statlar seyirciye kapanınca, TV’lerin karşısına kaldı, futbol maçlarını seyretmek” ama ben “TV’min karşısında oturmayı” bile artık istemiyorum. Oturmak için kendimi zorluyorum, bazen oturuyorum ama “olumsuz futbolun” sinirinden, geriliminden “daha maç bitmeden” zaping için uzaktan kumandayı kullandığım çok oluyor…

Tuttuğum takımın, maçın...