Topa “can veren” adamı kaybettik!..

Can Bartu, Türk futbolunda “hem de çamur deryası sahalarda oynanan maçları resitale çeviren” unutulmaz, unutulmayacak “anıt adamlardan biri” idi!..
FB TV’de zaman zaman onun Fenerbahçe maçları ile ilgili analizlerini dinlerken, “spor yazarlığı hayatımın, en güzel, en keyifli ve en heyecan verici günlerini” hatırlayıp dururdum ekranın karşısında!..
1970 yılıydı; “futbolu bırakıp, jübilesini yaptığı ve yorumcu olarak aramıza katılmaya hazırlandığı” günlerdi. Tercüman gazetesinde idik. “Topa can veren” Can Bartu gibi, “kaleme can veren” rahmetli İslam Çupi, şunları yazmıştı, onun için:
“Futbol Can’a değil de Can futbola çok şey öğretti...Ve futbol Türkiye’de bir gün, topun insanlara kumanda ettiği terör sisteminden, insanların topa hükmettiği bir sanat haline dönüşürse, o zaman hep birlikte bağırınız: ‘Bu ustalığı Türkiye’de ilk defa sahalarda Can tarif etmiş, Can şuurlandırmış, Can gezdirmişti!..”
O, sadece İtalyanların değil, bizim de “Sinyorumuz” idi.
O, “kibri bile kendine yakıştıran, rüküşlükten kurtaran” bir büyülü cazibeye sahipti!..
O, Beşiktaş’a Dolmabahçe Stadı’nın bakla tarlası hâline gelmiş sahasında Beşiktaş’a iki gol attıktan sonra, Spor ve Sergi Sarayı’na gelir, bu defa Galatasaray potasına 32 sayı bırakarak Fenerbahçe’nin “basketbolun yenilmez armadası” Galatasaray’ı hezimete uğratmasını sağlardı… Ve de, o akşam, o salonda, o hezimeti ve “Can Bartu şölenini” seyreden Galatasaraylılar arasında, “spor yazarı olarak” Öcal Uluç da vardı!..
Rahmetli Metin Oktay’ın jübilesinde “efsane santrforumuzla, efsane sol içimiz forma değiştirerek oynarlarken”, dosta, düşmana “bitmeyecek sportif rekabetin nasıl olması ve nasıl muhafaza edilmesi gerektiğini” göstermişlerdi.
İşte, yarınki derbi, “bu havada oynanmalı, bu havada bitmeli; kim kazanırsa kazansın, galiple, mağlup kucaklaşmalı!..”
Kucaklaşmalı ki, Can Bartular, Metin Oktaylar, mezarlarında rahat ve huzur içinde uyusunlar!..
Onu unutmayacağız....