Oh dünya varmış!..

Geçen hafta “Çarşamba günkü” yazımın başlığı “Galatasaray aydınlıkta, sıra Fenerbahçe’de” idi; “oldu mu”; oldu!..
O yazının son cümleleri şöyleydi; “Ali Koç, ‘Fenerbahçe’ye çağ atlatacak’ ve de hatta ‘bütün Türk kulüplerine de örnek olacak bir büyük projeler yumağı’ ile başkanlığa aday!..
Yapabilir mi; yapabilir, ‘seçilirse’ yapacaktır; peki Aziz Yıldırım ‘neden önlemeye çalışıyor, neden önünü açmıyor’; dahası ‘büyüklere masallar anlatmak’ ile seçimi bir defa daha kazanmaya oynuyor?..
Nedeni ortada; ‘kendisini, Fenerbahçe’den daha çok seviyor’; işte onun için Fenerbahçelilere sesleniyorum; ‘Aziz Yıldırım’ı değil, Fenerbahçe’yi seçin’; Galatasaraylılar gibi!..”
Fenerbahçeliler, “Fenerbahçe’yi seçtiler” ve dahası “Galatasaray’ı yenip şampiyon olmuş gibi” sevindiler, gündüz bayram ettiler, gece “Fener alayları” düzenledirler!..
Bakınız “yazımın başlığını atmak için” çok düşündüm, 3 defa da değiştirdim, ama sonra “gene” o başlığı koydum; “çok ağır bir başlıktı”, zira “sadece Fenerbahçelilerin değil, Türk sporunun da, Türk medyasının da ‘Oh dünya varmış’ dediğini anlatıyordu!..
Kulübün başında kalmak için “etrafına, kendisinin seçtiği yöneticilerine, teknik adamlarına, camiasına, taraftarına, Türk sporuna ve sporseverlerine, rakiplerine sporun tertemiz ve asil rekabeti içinde sevgi ve saygı ile yaklaşacağına, ‘bir ‘hedef / düşman oluşturarak’, tabanını arkasında tutmak kolaycılığını seçen” bir başkandı, Aziz Yıldırım.
İşte onun için, ülkenin yurdun dört bir yanında “en çok sevilen ve en çok taraftarı olan” kulübünü, göreve geldikten 20 yıl sonra, Anadolu’da “nereye gitse tepki gören” bir tablo içinde bırakıyordu. İşte onun için, Fenerbahçeliler de, Türk sporu da “Oh dünya varmış” diyordu, Zira, “spor rekabetine dönüş”, rakibe saygı ve dostlukla yaklaşma dönemi “yeniden” başlıyordu; Galatasaray’ın başına “bu yolda hızlı ve sağlam adımlar atacak olan” bir başkan gelmişti 10 gün önce, ardından da “şimdi” Fenerbahçe’nin başına...