Chelsea’nin hakkı ve İstanbul uğuru!..

Lampard’ın ekibi aslında kupayı hak edecek bir oyun ortaya koymuştu. Ama İstanbul bir kere daha Liverpool’a güldü…

Benim Avrupa’da “tuttuğum” üç takım vardır; Liverpool, Real Madrid ve Roma. Bunlardan biri, çarşamba gecesi, benim ülkemde, İstanbul’da “UEFA Süper Kupa” maçını oynadı, hem de “sempati duymadığım” bir İngiliz takımı olan Chelsea ile.
Bütün “bunları” neden yazdım; “Kupayı hak eden Chelsea idi” diye yazmak için!..  
Chelsea, “UEFA’nın transfer yasaklısı” idi; bu bakımdan “rakibinden kadro değeri ve kalitesi bakımından” çok geride kalmıştı.
“Rakibi”, geçen hafta başlayan ligin “ilk” maçını” kendi sahasında” ve de “cuma gecesi” oynamış; “zayıf” rakibi karşısında “rahat ve farklı” bir galibiyet almıştı. 
Chelsea ise, Manchester United gibi bir “şampiyon adayının sahasında”, hem de “pazar gecesi” oynamış, lige “farklı” bir mağlubiyetle giriş yapmıştı!..
Sonra da “Avrupa’nın bir ucundan öteki uçuna uçulmuş”, dahası “bunaltıcı ve çok nemli” bir İstanbul gecesinde, tribünleri ezici bir çoğunlukla dolduran Liverpool taraftarlarının büyük desteğini alan rakibi ile 120 dakika mücadele ettikten sonra “kupayı” penaltılara taşımıştı!..
Liverpool “açık ara” favori idi; maça “Beş gün dinlenerek ve hazırlanarak” gelmişti; Chelsea’nın ise “Üç gün içinde hezimetle biten lige giriş maçının moralsizliğini” üzerinden atıp atamadığı bile belli değildi. Bu tablo yüzünden, İstanbul caddelerinde Liverpool taraftarları “4’lü, 5’li” sonuçları rahatça dile getiriyorlardı!..
Ama maç “fanatik Liverpool taraftarları hariç”, tribünlerdeki, TV başındaki seyircilere “Helal olsun Mavililere ve Hocaları Lampard’a” dedirtecek bir “120 dakika” ile kapanmış, kupa “gencecik” Abraham’ın Liverpool kalecisine nişanlayarak kaçırdığı penaltı ile “Kırmızılıların” kaptanının elinde yükselmişti. İstanbul, bir defa daha Liverpool’a “uğurlu” gelmişti!..
Maçın bir başka “gizemli” ve “sonucu e...