Çarşamba gecesi!..

"G.Saray’ın kadın basketbol takımı Avrupa’dan kupa getirirken, erkek futbol takımı avucunun içindeki kupa finalini tepti…"  Bir tarafta “ışıl ışıl” aydınlık bir dünya, bir tarafta “alacakaranlık” kuşağı; Galatasaraylılar tribünlerde, TV başlarında “bu tatlı ve acı saatleri” çarşamba gecesi “iç içe” yaşadılar!..
Sarı-kırmızılı “basketbolcu kadınlar”, İtalya’dan “Eurocup Kupasını getirirlerken”, sarı-kırmızılı “futbolcu erkekler”, kendi sahalarında “felaket bir futbol ile” Türkiye Kupası’ndan elendiler ve avuçlarına kadar gelen “final şansını” kaçırdılar!..
Önce, “Avrupa’dan üçüncü kupayı getiren” Galatasaraylı kadın basketbolcuları kutlarım!..
Sonra, “kendi sahalarında yenilen”, ama Galatasaray’ı, “Galatasaray’ın evinde”, hem de “bu yıl o statta karşısına çıkan her rakibi başı öne eğik gönderen” Galatasaray’ı “turu geçecek skoru elde ederek” yenen Akhisarspor’u, hocaları Okan Buruk’u ve futbolcularını da tebrik ederim; “büyük iş başardılar”, finale kaldılar; neden kupayı kaldırmasınlar; bu sezon kimleri yenmediler ki…
Ve gelelim, Galatasaraylı kadın basketbolcular ile Akhisarsporlu futbolcuların camialarına yaşattıkları ve “ışıl ışıl aydınlık” gecedeki “alacakaranlık” kuşağına; Galatasaray’ın kupadan elenişine…
Müzesindeki Türkiye Kupası sayısı, Galatasaray’ın “bu kulvardaki ezici üstünlüğünü gösterirken”, hem de “kendi evlerinde kendilerini final oynamaktan mahrum eden” o en hafifi ile “rezalet futbolu” oynamaya hakları var mıydı, sarı-kırmızılı futbolcuların?..
Ve de, Fatih Hoca’ya sormak gerek; “bu rezalet futbolu oynayan bir 11’i sahaya sürmek” ne anlama geliyordu?
Terim, maçtan sonra “özetle” dedi ki; “Elimdeki 25 kişilik kadro bu. Yorgun, sakat futbolcularım var. 72 saat sonra ligde ve deplasmanda kritik bir aç oynayacağız. Sahaya ‘Galatasaray’da lisanslı olan’ 11 futbolcu çıkardım. ‘O oynadı, bu oynadı’ tartışmaları bir şey ifade etmez benim için. Gala...