Arda olmamak, Kewell olmak!..

Çok var ama benim "hemen" hatırlayabildiklerim; Garrincha… George Best… Maradona… Jimmy Greaves… Sokrates… Paul Gascoigne…
Büyük futbolcular… Efsane futbolcular… Ama sonları?.. Girin internete, birkaç tıklama ile karşınıza çıkacak hazin tabloların, acı gerçeği; "kendi kendilerini yiyen" şöhretler!..
Önce, uyarılar, nasihatler, hatta "Yapmayın, etmeyin" yalvarışları; sonuç, paraysa para, bakımsa bakım, doktorsa, ne doktoru, takım takım doktorlar, ama "değişmeyen, değiştirilemeyen acı son!.."
Peki, "acı sonu değiştirebilen" var mı; elbette, hem de çok, ben "yakından tanıdığımız" bir örneği yazacağım; Harry Kewell!..
"Galatasaraylı" Öcal Uluç'un "Galatasaray'a gelen yabancı oyuncular içinde 'en sevdiği' ilk beşin içinde olan" Kewell!..
Avustralyalı… Leeds United'da "şöhret olduktan sonra", Liverpool'a "büyük paralar" ile transfer olan ama sakatlıklarla boğuşan, moralini büyük ölçüde kaybeden, başarılı olamayan ve de "En sıkıntılı dönemim orada oldu" diyen Kewell!..
Oradan Galatasaray'a gelen ve "Hayatımın en verimli ve mutlu sürecini orada yaşadım" diyen, Kewell!..
Gazetelerimizin, "transfer edilip ülkemize geldiğinde, 'beraberinde ruh doktorunu da getirdi, parasını Galatasaray'a ödetecek' diye yazdığı" Kewell!..
Evet, "ruh doktorunu da getirmişti" Kewell ve Galatasaray'da "taraftarın sevgilisi", zor maçların kurtarıcısı oldu, Kewell!..
İşte o "ruh doktoru", cankurtarandı, sporcuyu kurtarandı, mentor / akıl hocası idi, Kewell'ı "hayata döndüren, sahalara döndüren, şöhret ve taraftar sevgisi denizine döndüren" adamdı.
Bütün bunları "neden" yazdım; bakınız Arda'ya, Emre Belözoğlu'na,  Burak'a, Volkan Demirel'e, Gökhan Töre'ye, yıllardır "kendi kendilerini yemek için" ellerinden geleni yapıyorlar; onca uyarı, onca nasihat nafile!..
Gülüyorum, "bizim mentorlarımız, doktorlarımız var" diyen koca koca kulüplerin başkan ve yöneticilerine, mesela Arda örneğinde olduğu gibi, Başakşehir'in başkan v...