Sandık Mahşerinin Dört Atlısı!..

Efsane / gelmiş geçmiş en büyük” bir Başkan, 20 yıl Fenerbahçe’yi âdeta “tek başına yönetmiş” bir lider, “Ben başkan olayım, gel sen futbolu yönet” mertebesinde gördüğü bir başkan adayına “en az 10 binini kendi aldığı oy kullanan 20 bin 732 üyenin katıldığı bir genel kurulda, rakibinin yüzde 77’den fazla oyuna karşılık, ancak yüzde 22 küsur oy alarak seçimi kaybederse”, bunun sebepleri araştırılmaz mı?..
Ben “Fenerbahçe muhabiri, yazarı, yorumcusu olsam”, hiç olmazsa “3-4 dizilik” bir yazı serisi yapar ve de sporla, futbolla ilgili herkese okuturdum!..
Evet, “Ali Koç’un zaferi” önce Türk sporu, sonra Fenerbahçe için çok önemlidir; ne var ki “Aziz Yıldırım’ın hezimeti” de, önce Fenerbahçe, sonra Türk sporu için çok önemlidir; yazılmaz mı?..
“Yapanı, yazanı” görmedim, okumadım; “atlamışsam”, yapandan ve yazandan özür dilerim!..
“Galatasaraylı olmama ve Galatasaraylıların büyük çoğunluğunun Aziz Başkan’ın göreve devam etmesini istemelerine” rağmen, ben “başından beri” hep ama hep “Ali Koç’un kazanmasını” istedim ve “Neden kazanması gerektiğini” de yazıp geldim!..
Türk sporu, Türk futbolu adına memnunum, sonuçtan; inşallah Fenerbahçe ve Galatasaray’ın “yeni başkanları” el ele, sporumuza, futbolumuza “eski günlerin keyifli, tatlı, heyecanlı, coşkulu, dostça rekabetini getirecekler” ve bütün kulüplerimize örnek olacaklardır; yaşayıp görecek ve alkışlayacağız!..
Görülecektir ki, “bu hava içinde gelen şampiyonlukların tadı da, heyecanı da, önemi de” çok başkadır; öyle günleri, haftaları, ayları, seneleri yaşadım ben ve “hâlâ” unutamıyorum!..
Buraya kadar tamam da, bir şeyi daha açık açık yazmak istiyorum; “Aziz Yıldırım’ın kaybetmesine değil, hezimete uğramasına üzüldüm”; bu hâle düşmemeli ve düşürülmemeliydi!..
Bakınız; “bu hâlin baş sorumlusu” kendisidir; hep “Ben… Ben…Ben…” demiş, dostunu, düşmanını bilmemiş, bilmek istememiş, düştüğü andan itibaren yüzüne sadece nezaketen bakacakları, kendisini görünce yollarını de...