Putin ne yapmak istiyor?

Karadeniz’i paylaştığımız, son yıllarda hiçbir sorun yaşamadığımız, müteahhitlik sektöründe, tarım ve gıda ürünleri ihracatında; turizm-enerjide en önemli partnerlerimizden biri olan Rusya ile son uçak krizini yaşamasaydık iyi olurdu. Karşılıklı bağımlılığın zorunlu hâle getirdiği ilişkilerin bozulması her iki ülkenin de çıkarına aykırı. Bu nedenlerle hem aklı başındaki siyasetçiler, sorumluluk duygusu taşıyan makul devlet adamları hem de her iki ülke halkının ekseriyeti son krizden rahatsız ve üzgün. Hele hele bazı çevrelerin ve bazı siyasetçilerin olayı daha da büyütme ve germe çabaları aklı başındaki herkesi üzüyor ve rahatsız ediyor. Keşke bu olay hiç yaşanmasaydı, o uçak düşürülmeseydi. Ama oldu. Peki, neden oldu? O uçağı Türkiye, durup dururken mi düşürdü? Türkiye tükettiği doğalgaz ve petrolün neredeyse yüzde 60-65’ini tedarik ettiği, nükleer santral gibi en büyük enerji projelerini birlikte yaptığı, en önemli ticari partneri olan bir komşusunun uçağını yok yere düşürmeyi göze alır mı? Tabii ki hayır.

Rusya, Türkiye’ye âdeta başka çare bırakmamıştır. İki yıl önce Rus füzesi ile güya Suriye tarafından Türk savaş uçağının düşürülmesinden tutun da sınırımızın dibindeki Türkmen akrabalarımızın tüm uyarılarımıza rağmen Rus uçaklarınca bombalanması, tüm diplomatik girişimlere-ikazlara rağmen Suriye sınırımızın ısrarla, defalarca ihlal edilmesi, 6 milyon Suriyelinin iltica etmesine 400-500 bin insanın öldürülmesine sebep olan diktatöre destek vermek için gelip Rusya’nın Suriye’ye âdeta yerleşmesi bu son olayın öncü depremleriydi. Eğer Çin ve Rusya engel olmasaydı BM bu diktatörü durduracak ve trajediler yaşanmayacaktı. Rusya, DAEŞ’i bahane ederek Türkiye’nin Kuzey Suriye’de Fırat’ın batısına ilişkin hassasiyetlerini yok saymış, sınır ihlali ikazlarımızı ciddiye almamış ve burnumuzun dibindeki akrabalarımıza Esad katilinin yönlendirmesiyle bomba yağdırmıştır. Ortak haberleşme kanalını kapatarak uçan Rus pilotlar, Türkiye’nin uyarıları ile dalga geçmişlerdir.