Yeni Türkiye’nin fotoğrafı

Türkiye’de felaketler hep felaketlerin üstünü örtüyor. 
Hiçbirini tartışamıyoruz. 
İki ay önceki Rus büyükelçisinin katli unutuldu bile. Sonra Reina badiresi geldi. O da arşivlendi. 
Bir badireden diğerine koşan insanların dumur halinde yaşamaya zorlandığı bir ülkede sanki normal bir oylama yapılabilirmiş gibi, şimdi sade referandum konuşuluyor. At izinin sürekli “it izine karıştığı” ortamda “hayır” diyenler, inanılmaz bir rehavet ve vurdumduymazlıkla “terörist” ilan ediliyor. 
Gerçek teröristler üzerine kafa yorulmazken, iktidarı desteklemeyen seçmenler rastgele terörist damgası yiyor. 
Sahi acaba kimdi Rus Büyükelçi Andrey Karlov’u Ankara’nın göbeğindeki bir sergide, salon dolusu insan önünde kan dondurucu soğukkanlılıkla katleden “radikal İslamcı” Mevlüt Mert Altıntaş? 
 
Dünyadaki cinneti anlatıyor
FETÖ’cü deyip geçiverdiler.
Altıntaş’ın FETÖ’cü olduğuna dair hangi somut kanıt vardı? 
Bunları hiç öğrenemedik. 
FETÖ’cü olsun ya da olmasın ilaveten çevik kuvvetin içinden bu denli tehlikeli bir “terörist”in çıkmasının anlamını ve mahiyetini hiç tartışmadık. 
Bütün bunlar aklıma 2017’nin büyük basın ödülü fotoğrafını alan Burhan Özbilici’nin o meşhur Karlov cinayeti karesini tekrar gördüğümde geldi. 
Uluslararası basının sil baştan çarşaf çarşafyer verdiği Özbilici’nin ödüllü fotoğrafı, referandum tartışmalarına gömülen bizim gazetelerde tahmin edilebileceği gibi savsaklanmıştı. 
Büyükelçinin yere düştüğü tarihi anı kaydageçen Özbilici’nin “belge” değerindeki fotoğrafı, hatırlanılmasından hoşlanılmadığı bir olayı kayda geçtiğinden bizde aşikâr biçimde ilgi görmemişti. 
Bir karşılaştırma yapmak için söylüyorum. 
İtalya’da tüm büyük gazetelerin hepsi -“Corriere della Sera”, “Repubblica”, “La Stampa”- Özbilici’nin fotoğrafını hem “birinci sayfa”dan girdiler, hem fotoğrafa içeride boydan boya yeniden “tam sayfa” yer ayırdılar...