Suriye, İdlib ve ötesi

Putin’in Suriye’de savaşan generalleri ABD’li meslektaşlarına göre daha şanslılar. Çünkü liderlerinin siyasi hedefi, tartışmaya yer vermeyecek kadar açık ve net. Rusya’nın, Akdeniz’de ve Ortadoğu’da çıkarlarını korumaya imkân verecek, işbirliğine hazır, Batı’dan kopmuş, zayıf bir hükümet eliyle Suriye’yi yönetecek bir aktörü iktidarda tutmak. Bu sayede deniz ve hava üslerinde on yıllar boyunca kalıcı olmak.

Rus generaller Putin’in işaret ettiği siyasi amacın hangi askeri hedefler elde edildiğinde başarılacağını doğru tespit ettiler. En büyük şansları ise askeri hedeflerin çoğunlukla konvansiyonel karakterde olması, otoriteyi tesis etmeye yönelik toprak işgali ve haliyle “fiziki” olmasıydı.

Hibrit karakterli bir dizi işi başardılar. Konvansiyonel savaştaymış gibi Esad’a acilen lazım olan coğrafi mekân temizliğini yaptılar. Ayaklanmayı bastırmada ev sahibi ülkenin başkentini güvenlik altına aldılar. İsyancıların dış desteğini minimize ettiler. Psikolojik üstünlüğü sağladılar. Bu gün savaşın gidişatını etkileyecek stratejik hedeflerin pek çoğunu elde etmiş görünüyorlar. Zaten kitaba göre bu aşamada bile “Rusya” savaşı kazanmış “sayılabilir”.