‘Ne söylediğinizi bilmeyecek kadar sarhoşken namaza yaklaşmayın’*

Ramazan ayına giriş, ısınma ve alışma süreci nedeniyle kısa bir mola almıştım, kaldığımız yerden devam etmek yerine mübarek aya ilişkin bir-iki temennide bulunmak isterim: Giderek uzayan günlerin, zorluğu kadar sevabı da bereketli olan orucuna layık olmayı diliyorum. Hem şahsi, hem içtimai olarak. İnsan oluruz inşallah. İnsan olmanın ayırt edici özelliklerini kuşanırız. Oruç tutanı da tutmayanı da, namaz kılanı da kılmayanı da keşke öncelikli olarak Ramazan’ın mesajını el üstünde tutma adabını edinebilse.

Nedir o mesaj? Hayır, aslında yoksulun ve açın halinden anlama pratiği değil. Öyle olsaydı sadece zenginlere emredilirdi. Mesaj açık, soru net: Bakalım zenginliğinin getirdiği alışkanlıkları ya da yoksulluğun neden olduğu mağduriyeti mazeret göstermeden; Allah istedi diye aç susuz kalabiliyor musun? Sabredebiliyor musun?

Oruç, Allah’ın ‘Beni seviyorsan yaparsın’ deme şekli.

Huysuzlaşmadan ve kibirlenmeden yapana ne mutlu.