Ezber bozmak ama nasıl?

Bir hükümet kurulacak mı, kurulamayacak mı sorusunun cevabı yavaş yavaş belirginleşiyor. Ancak çok zayıf bir ihtimal de olsa bugün; kuvvetle muhtemel Kasım ayında ortaya çıkacak bir hükümetin nasıl bir model üzerine inşa edileceği sorusu hala belirsiz. 

Esasen bu soruların cevabına dair dünyada da devam eden tartışmalar var ve hepsi bizi de doğrudan ilgilendiriyor. Dünyayı eskisi kadar kolayca ve belli başlıklar üzerinden kategorilere ayıramıyoruz. Öyle bakmak isteyenler de ortaya çıkan gelişmelerin çok gerisinde kalıyor. Oysa bu yeni dönemde hiçbir kavramın içini eskisi gibi doldurmak mümkün değil. O yüzden benzerlikler üzerinden geçmişe yapılan atıflar ve geriye dönüşler, daha baştan karşılıksız kalmaya mahkum. 

Türkiye’nin, gerek kendi içinde gelişen ve bir başka ifadeyle geliştirilen; gerekse yakın çevresinde şekillenen Kürt siyasi hareketiyle ilgili tavrı, duruşu ve burada sıkça beklenmedik zorluklarla karşılaşması biraz da bu bakış açısının ürünü. Tam da yukarıda anlatmaya çalıştığım gibi, isteseniz de 90’lı yıllara veya benzer dönemlere dönmeniz mümkün değil.

Belli bir operasyonun parçası olarak davrananlar müstesna, herkes son günlerde Türkiye’nin kendi güvenliğini sağlamak için aldığı tedbirleri en azından anlama gayretinde. Tekrar vurgulamak gereksiz belki; ancak bu saldırının çok daha düşük yoğunluklu hali için dünyayı yakan ülkeler olduğunu bir kez daha hatırlamakta yarar var.

Ancak her çatışma halinde olduğu gibi, bir ülkeyi yöneten siyasi aklın, ortalık yatıştıktan sonra neler olabileceğine, kimin kimle konuşacağına ve el sıkışacağına dair bir sorumluluk üstlenmesi gerekiyor. Benzer süreçleri defalarca yaşadığımızı düşünenlere, yazının girişinde söylediklerimi hatırlatmak istiyorum. Benzerlikler aldatıcı. Bugün olup bitenin dünle bağının olması ve  sorunların zincir halinde devam etmesiyle; geçmişle benzerlik kurmak aynı şey değil.

Öncelikle, Türkiye’de yönetim anlayışından devlet aklına kadar geniş bir alanda önemli bir değişim yaşandı ve sancılarla olsa da geniş kesimlerde kabul gördü. Bu değişimi taşıyan ciddi bir orta sınıfın varlığını da unutmamak gerekiyor. İşte belki de en temel fark burada. İster ülkenin batısında, ister doğusunda veya en ücra köşesinde olsun; bu geniş kesimler değişimle elde ettikleri kazanımları bırakmama konusunda hayli kararlı. Herhangi bir siyasi liderin, partinin ya da aktörün bunu yok sayması söz konusu olamaz.