Bazen bunları da hatırlamak gerek

Bu gün siyaset yazmamaya karar verdim, zira iki gündür başka bir âlemde yaşıyorum. Pazar akşamından beri bizim evin havası çok bulutlu. Rasim sağlıklı gittiği bir söyleşiden ateşli dönünce başladı her şey. Yayına gitmeden iki saat uyuyup düzelirim dedi ama öyle olmadı. Sabaha karşı buz gibi ayaklar ve alev alev yanan bir alınla döndü programından. Gerisi kâbus... Sabah soluğu hastanede aldık. Bütün gün serum, iğne, uyku... Meğer beta virüsü kapmış.

Öyle böyle değil, insanı yatıran, çok yaramaz bir virüs bu beta! Ateş bir türlü düşmüyor, boğaz hırıl hırıl, gözler kan çanağı... Bir de Yasemin ve Ela faktörü var. Onlara oyun gibi geliyor, babalarını görmek için her yolu deniyorlar. Hasta bakıcılığın yanı sıra evin içinde kızları uzak tutma görevi de bende.
Ancak tüm olumsuzluklara rağmen hastalık insana en temel şeyleri hatırlatıyor: Sorunsuz nefes almak, iştahla yemek yemek, güzel bir uyku çekmek mümkünse geri kalan her şey boş! Kendinizi kendi ürettiğiniz sorunlarla ne çok hırpaladığınızı anlıyorsunuz böyle zamanlarda. Halbuki sağlıklıysan, güvendeysen, bir de sevdiklerinde birlikteysen dünyada senden mutlusu olmamalı...

Ne izlemeli?

Oscar adayları açıklandığından beri sinemalarda film bolluğu var. Vakit buldukça filmleri izlemeye gayret eden biri olarak bu günü fırsat bilip son dönemde gördüklerimi anlatayım:
Muhakkak görün: Lion. Son zamanlarda izlediğim en iyi dram diyebilirim Lion için. Gerçek bir hikâyeyi anlatıyor. Başrolünde Slumdog Millionaire’den tanıdığımız Dev Patel var. 5-6 yaşlarında bir çocuk -ama öyle tatlı bir çocuk ki izlerken içinize sokasınız geliyor- Hindistan’da yanlışlıkla evinden yüzlerce kilometre uzaklaşıyor. Gerisini izleyin. Nicole Kidman’ın yaşlandırılmış haliyle Batılı, vicdanlı anne olarak görün. Sonunda karakterlerin gerçeğiyle yüzleşin. Şimdiden 2 Bafta ödülü alan film bence Oscar’ları da toplayacak...