Mesele

Kar kalkmıyor kalacak.

Bu duygu burada sabahlayacak.

Kim ki o, hayra hizmet ediyor, mazluma kol kanat geriyor, yetim malı yemiyor, anlayın işte ahlâk sahibidir, hanemizde konaklayacak. Biz onun esmer yüzüne bakarız; acaba nasıl ağlayacak? Hani kar kalkmıyor ya, beyazı içimize sarkıyor ya; o duygudaşlık, o arkadaşlık, o yoldaş; hadi söyleyelim: Güzellikten bir hevenk olarak içimize sarkacak.

Hadi de derdini. İçini dök, yükün hafiflesin. Her birimiz bir bölük derdi çekebiliriz. Sayende dert sahibi oluruz. Dedik ya bu duygu burada sabahlayacak.

Derdi olmayan dert kıymetin ne bilsin. Bu kar aydınlığında hanemize mihman olan rüzgâr ızdırap dağıtmaktadır. Aşktan, ayrılıktan, ölümden söz açılacaktır.

Madem bu duygu burada sabahlayacak, şu ızdırabı kucaklayalım.