Bayram o bayram ola

Müslümanlar olarak her yıl kutlamakta olduğumuz iki bayramımız vardır. Ramazan ve Kurban bayramları. Her iki bayram da hicretin ikinci yılından itibaren kutlanmaya başlanmıştır. Zira oruç da hicretin ikinci yılında farz kılınmıştır. Medine’de Allah resulü yeni bir toplumu / İslam toplumunu inşa ederken cahiliye kalıntılarını tümüyle Müslümanların hayatlarından silmeyi ve yerine hayatın tüm alanlarında yeni bir toplum yapısı inşa etmeyi arzuladığı için İslam öncesi Medine halkının kutlamakta oldukları İran menşeli Nevruz ve Mihrican bayramlarının kutlanmasını yasaklamış ve şöyle buyurmuştur:
“Allah sizin için o iki günü daha hayırlı iki günle, kurban ve ramazan bayramlarıyla değiştirmiştir” (EbûDâvûd; Nesâî )

Ramazan bayramının Arapça adı “idul fırt” yani iftar etme, yeme bayramıdır. Zira bizler bir aylık bir orucun, yememenin ve bu ayı –elden geldiğince- ibadetle geçirmenin ardından Yüce Allah’ın rahmetine nail olma ve cehennem azabından azat olma ümidiyle iftar eder, Cehennem azabından kurtuluş ümidinin sevincini yaşarız.

Çok şükür ömrü hayatımızda bizler bir kez daha bu sevinci yaşamaktayız. Tabii şu an İslam dünyası en ağır buhranını yaşamaktadır. Bizler bolluk ve bereket içerisinde mükellef sofralara otururken İslam dünyasının birçok bölgesinde insanlar en basit ihtiyaçlarını karşılamaktan dahi uzaktır. Ancak hava ne kadar ağır olsa da, şartlar ne kadar namüsait olsa da bu bayram bizim bayramımızdır ve bayram gibi idrak etmek, sevinmek ve birbirimizi kutlayıp tebrik etmek zorundayız. Her daim hüzün, her daim gözyaşı içerisinde olmak da bir yerde ruhi çöküntü oluşturur ve bünyemize zarar verir. Bunun için bayramı bayram gibi, düğünü düğün gibi ve taziyeyi de taziye gibi icra etmek icap ediyor. Tabii bu bayramı kutlamayı gerçekten hak edenler ise Ramazan-ı Şerif’i ganimet bilip, bu fırsatı iyi değerlendirenlerdir.