Sonuçta neye yarıyor, bilen var mı?

Siyasi tablo, yakın tarihte hiç olmadığı kadar tatsız ve kuralsız... Muhalefet ağır baskı altında ve her gün biraz daha baskı görüyor. Baskıyı yapan da aslında iyi değil... Yapıp ettikleriyle ne kadar özgüvenli görürse de iktidar aynı zamanda kendi kendine bir baskı ve belirsizlik üretiyor. Siyaseti böyle yapmak hiç iyi bir görüntü vermiyor ve anketlere yansıyan da budur. Seçmenden gelen cevaplar iktidarı mutlu edecek türden değildir.

Ortada siyaset yok, siyasi mesaj yok, siyasi vizyon hiç yok; ağır, keskin ve her defasında bir öncekini aşan bir güç kullanımı var. İktidar hangi alanda lüzumlu görüyorsa o alanda muhalefete gücünü gösteriyor. Muhalefet de saldırı altında, doğal olarak iktidarın alternatifi olma ve proje üretme dersini boşlamış, gücü yettiğince direniyor. Proje vakit kaybı, çünkü sözün hükmü yok!

Toplum ise bu eşitsiz ve orantısız güç savaşını izlemeye mahkum edilmiş, çaresizce bekliyor. Söz söylemenin faydası yok. Çünkü seçip başlarına getirdikleri insanlar birer birer tutuklanıyor.

Hafta sonu bir aşama daha geçildi. Hamleler istenilen sonucu vermeyince Ekrem İmamoğlu’nu tasfiye planı Anadolu’ya yayıldı. Adana, Antalya ve Adıyaman belediye...