Fatih'e "Sezai Karakoç Çeşmesi"

Yeni yılda, İsmet Berkan’ın KARAR Gazetesi’nde çıkan “Dünya dönüyor sen ne dersen de…” başlıklı yazısını okuyarak başladım güne.

İrkildim, ürktüm, nutkum tutuldu.

Fizikten, matematikten anlamam. Ama basitleştirilmiş fizik ve matematik de pek eğlencelidir, bunu bilirim. Binlerce sayfanın anlattığı şeyi birkaç sayı hap yapıp yutturur sana.

Kainat denilen büyülü boşlukta muazzam bir yolun yolcuları olduğumuz malum... “Büyük yolculukta”, bize “dur yolcu, nereye?” diye sual eden erenlerin sualine verdiğimiz tek bir cevap yoktur. Her inancın, her felsefi akımın farklı bir cevabı var buna dair ve bu arayış hâlâ sürüyor. Düşünen, fikri olan her insan bu “büyük yolculuğa” kendince bir mana bulmaya çalışıyor.

Berkan’ın yazısından öğrendiğime göre meğer bu “büyük yolculukta”, bizi içine almış olan dünya denilen “uzay aracının” pek acelesi var. Saatte 107 bin kilometre hızla -ki insan henüz bu hıza ulaşmış bir araç keşfetmiş değil-güneşin etrafında dönüyor. Ve bu hızla bir yılda tam tamına 940 milyon kilometre yol kat ediyor dünyamız. Dünyamıza hayat veren, ona ışık ve ısı saçan güneş de sabit değil, onun da acelesi var. Güneş de Samanyolu galaksisinin etrafında dönüyor. Hem de saatte 792 bin kilometre hızla. Bu samanyolu galaksisinin büyüklüğü dehşet verici… Öyle büyük ki bu galaksi, güneş bizim de içinde bulunduğumuz bu galaksinin etrafında bir turunu ancak 250 milyon dünya yılında tamamlıyor…