Kral çıplak diyen yok

Ülkelerini felakete sürükleyen liderlerin en büyük hatası, yanlarında, yaptıkları hataları onların yüzüne olduğu gibi söyleyecek gerçek dostlarının olmaması idi. Yalakalık tarihten bugüne en önemli geçim kaynaklarından biri olmakla birlikte ülkeleri felakete sürükleyen baş unsurlar arasında da yerini almıştır.
Abdülmecit, imparatorluğun çalkantılı günlerinin birinde kız kardeşi Adile Sultan’ı çağırır. Ona şöyle der: “Islahat Fermanı’nı çıkardım. Frenkler bunu çok iyi karşıladılar. Şimdi kendim de düşünüyorum, acaba benim de ıslahata ihtiyacım mı var? Doğru mu yaptım? Hatalarım oldu mu, bilmiyorum. Sen aklı başında bir kadınsın. Avrupa’da ve bizde olan biteni izlersin, hem de akl-ı selimin vardır, her şeyi iyi değerlendirebilirsin. Bu itibarla görüşlerini öğrenmek isterim. Düşündüklerini açık açık söyle.”
Adile Sultan çok heyecanlanmıştı, ağabeyinden böyle bir yaklaşım beklemiyordu.
“Sevgili ağabeyim, hünkârım, efendim” diye söze başladı. “Düşüncelerimi öğrenmek istemen benim için ne büyük mutluluk, beni sevindirdin.