Temenniyle mutlu olunabilir mi?

Olunmaz ama biz yine de evlenenlere, bir yaşını bitirip diğerine girenlere, bayramlarını kutlayanlara mutluluklar dileriz. Çünkü mutluluk eski Yunan’dan bu yana pek çokları tarafından varoluşun amacı olarak görülmüş, Aristo’dan Bentham’a filozoflar üstünde düşünüp akıl yürütmüş, kurucu babalar mutluluğu siyasi hedef olarak Amerika Bağımsızlık Bildirgesine bile koymuş.

Budizm’den Müslümanlığa hemen tüm dinlerde mutluluk bir şekilde tanımlanmış, genellikle transandantal özellikleriyle kendini aşmak olarak anılmış. Gazali’nin Saadetin Kimyası eseri bu alanın belki de en yetkin çalışmalarından biri. Psikologlar da mutluluğu neyin getireceği üstünde epeyce kafa yormuş, bireysel otonomiden cesarete kadar bir çok insani özelliği mutluluğun olmazsa olmazı olarak sunmuş.

Mutluluk arayışının mutluluk getirmeyeceğini söyleyen Camus bile aslında mutluluğu önemsemiş. Nazım’ın Saman Sarısı şiirinde kolaya kaçmadan mutluluğun resmini çizebilir misin Abidin diye sorduğu Dino da kendince mutluluğu şiirle, mahrumiyetlerinin giderilmesi haliyle betimlemiş, toplumsal duyarlılığı anlık değilse de mutlak mutluluğun önkoşulu olarak görmüş.

Günümüzde ise mutluluk en çok ve sanırım...