Çerçeveleme…

Çerçeveleme sadece bir resmin, bir fotografın daha iyi görülmesini, anlaşılmasını, takdir edilmesini, sevilmesini sağlayacak bir marangozluk tekniği değil. Aynı zamanda bir iletişim tekniği de. Kabaca medya aracılığıyla olayların belli bir yönünü alıp ön plana çıkartmak, seyirciye, okuyucuya sunmak anlamına geliyor.

Masum olduğunu söylemekse zor. Bazen zamanın ruhuyla şekillense de genelde bilinçli tercihlerin sonucunda ortaya çıkıyor, anlatılan olay kadar hedeflediği siyaset de oluyor. İçinde de mutlaka bir biçimiyle iktidar barındırıyor. Ya da iktidarı yönlendirmeyi amaçlıyor.

En kolay yöntemi toplumsal olarak olumlanmayan bir kişi, olgu veya olaydan başlamak. Sonra da olan bitenin bir kısmını alıp nihai tüketiciye, daha doğrusu meşruiyetin kaynağı olan kamuya sunmak ve böylece kamuoyu yaratmak. Bu işin demokrasiyle de pek alakası yok.

Ama en müstesna örneklerini otoriter sistemlerde görüyoruz. Kişilerin, siyasetçilerin sosyal ve diğer medya kampanyalarıyla “çerçevelenip” kanunen mahkum edildiklerini gündelik deneyimlerimizden de zaten biliyoruz. Osman Kavala “olayı” sanırım bunun en klasiklerinden biri.

Ancak devletler de birbirini çerçeveliyor...