Türkiye'de basının makûs talihi

CEZAYİR, Azerbaycan, Bahreyn, Bangladeş, Beyaz Rusya, Kamerun, Çin, Küba.

Demokratik Kongo Cumhuriyeti, Mısır, Eritre, Etiyopya, Gambiya, Hindistan, İran, İsrail, Kırgızistan, Makedonya, Moritanya, Meksika, Fas, Myanmar, Rusya, Suudi Arabistan, Somali, Svaziland, Suriye, Tayland, Türkiye, Özbekistan, Vietnam.

Bu ülkelerin cezaevlerinde gazeteciler yatıyor.
Bu ülkeleri şöyle bir gözünüzün önünden geçirdiğinizde ne görüyorsunuz?
Birkaçı güçlü.
Birkaçı zengin.
Pek çoğu ise gelir adaletsizliğinin yaygın, yoksulluğun kol gezdiği ülkeler. Yani azgelişmiş. Gelişmiş olanları ise sosyal kalkınmasını sağlayamamış.
Niye?
Çünkü bu ülkelerin hiçbirinde gerçek anlamda bir demokrasi yok.
Buralarda kurulu düzeni eleştirmeyi bırakın, sorgulamak dahi suç sayılabiliyor.
Çoğunluktan farklı düşünenlere ‘hain’ gözüyle bakılıyor.
Farklı düşüncelerin ve düşünenlerin baskılandığı yerlerde yaratıcılık sıfırlanır, toplumlar durağanlaşır ve her alanda gelişme sağlanamaz.
Gazetecileri hapseden ülkelerde eleştiri tolere edilmez, tek tip düşünce toplumda dalga dalga yayılır. 
Böyle yerlerde bireyler de toplumlar da ilerleyemez.