Özel koleksiyon kamuya açılırsa...

Ankara'nın ilk modern ve çağdaş sanat koleksiyon müzesi geçtiğimiz hafta açıldı.
Sanatın kapalı kapılar ardında olduğu günlerde kamuya en açık yer galeriler ama buralarda düzenlenen 1-1.5 aylık sergilerde bir eseri göremediyseniz diyelim, bir daha görme şansınız zayıf. Eser satılmazsa sanatçıya geri gidiyor, satılırsa birisinin evine veya deposuna yollanıyor.
Müzayedelerde daha da fena... Eser dakikalar içinde satılıyor; bir daha görebilene aşk olsun. Bir de sanatçı atölyelerini ziyaret edip eserleri galeriye bile çıkmadan alan koleksiyonerler, yani hiç görmediğimiz eserler var.
Müze Evliyagil’in ilk sergisinin danışmanlığını üstlenen Deniz Artun tam da bu nedenle, Evliyagil’in topladığı eserlerin sergilendiği bir müze kurmasını çok saygıdeğer buluyor: “Müzede görülen her şey öyle depoda falan değil, Sarp’ın evinin ve işyerinin duvarlarındaydı. İstese bunları orada tutar, keyfince izlerdi. Ve kimse de ona ‘Neden bunları gün yüzüne çıkarmıyorsun?’ demezdi. Ama onun olanı paylaşmayı seçti.”
Özel bir koleksiyonu izlemeye açmanın eleştiriye de açmak olduğunu belirtiyor Artun. Örneğin, bir eseri alıp yatak odanıza astığınızda kimse “Niye o sanatçıdan bunu aldın? Niye başka bir şeyi değil de bunu seçtin? Niye bununla bunu yan yana getirdin?” demiyor. Ama bunları müzeye koyan biri, bu sorulara da kendini açmış oluyor. “Kendi keyfiniz, zevkiniz için yaptığınız bir alışveriş bir anda meşrulaştırmak zorunda kaldığınız bir seçkiye dönüşüyor. Bu da büyük cesaret” diyor Artun.
Evliyagil’in koleksiyonu 1950 yılından bugüne 82 sanatçının 200’den fazla resim, heykel, video art, fotoğraf ve baskı işlerinden oluşuyor.