Anılar... Anılar... Teoman Erel

Temmuz ayı ayrılıklar ayıdır bir bakıma. Güzel dostların ayrılışı nedense bu aylara rastlar. Misal mi?Cağaloğlu Milliyet yılları... 90’lar... Kadim dostum, sütun komşum Teoman Erel Ankara’dan gelmiş. Akşamı zor ediyoruz. Gazetenin yurt haberleri şefi Ankaralı Erdal Çetin’i de yanımıza alıyoruz. Güneş batmadan Kumkapı’nın yolunu tutuyoruz. Orası eskiden kendi halinde bir Ermeni balıkçı köyüydü. 50’lerde bir yıl orada Ermeni komşularla yan yana yaşadık. Güzel zamanlardı. Giderek balıkçı kahvelerinin yerini özenti meyhaneler aldı. Balıkçılar başka semtlere dağıldı.***Sandal Restoran’a oturduk üçümüz birlikte. Rakılar geliyor, mezeler diziliyor, Ankara muhabbeti başlıyor. Ne çok şey var konuşacak. Ankara’nın Babıali’si sayılan Rüzgârlı Sokak’tan geçmişiz birlikte. Rotatiflerin ninnisini dinlemişiz. Kâğıt bobinlerin tozunu yutmuşuz. Teoman’la televizyonda birlikte programlar yapmış, siyasetçileri ifrit etmiş, deli dolu günler geçirmişiz. Geçen günleri hatırlıyor, kahkahaları basıyoruz. O arada esmer çalgıcılar gelip gidiyor, sevdiğimiz şarkılar çalınıyor:- Gel gitme kadın kalmasın gözüm yollarda...Teoman gece 11.00 uçağına bilet almış. Sohbet öyle koyulaştı ki... Saat 10’u geçiyor...