Oyun içinde oyun var...

Haziran ayının başıydı.. İstanbul Erkek Lisesi’nde diploma töreni vardı..
Müdür kürsüye geldi..

Konuşmasına başladığı an, okuldan o gün mezun olan öğrenciler sırtlarını döndü..

Okuldaki son günlerinde sessiz ama çığlık gibi sarsıcı protestoya imza attılar..

O eylem bugün liselerde yaşananların habercisiydi..

İşaret fişeğiydi..

H

Peki, İstanbul Erkek Lisesi’nde ne olmuştu? O gençleri sessiz protestoya iten neydi?

Müdürün baskıcı uygulamaları..

Müdür bir yıl boyunca hiçbir etkinliğe izin vermemiş.. Öğrencilere kan kusturmuş..

Sonra öğrendik ki..

Mesele o müdür değil...

Mesele daha büyükmüş..

Meğer, müdürlerine sırtını dönen o öğrenciler büyük projeyi deşifre etmiş..

Büyük proje ne?

Kısaca, Türkiye’nin en iyi 150 okulunun kolunu kanadını kırma, sıradanlaştırma!..

Kimileri imam hatipleştirme diyor..

Ben; suskun, pısırık, içine kapalı, kabulcü, kaderci, otoriteye itaatkâr, sormayan, soruşturmayan, itiraz etmeyen, bulduğuyla yetinen nesil yetiştirme projesi diyorum..

H

Konuyu biraz açalım..

Türkiye’nin en iyi okulları proje okul ilan edildi..

Okulların müdürlerini de bizzat bakan atadı.. O okulda sekiz yılını dolduran öğretmenler başka okullara tayin edildi..

Okulların içi kısmen boşaltıldı..