Kozamı Ördüm İçinde Yaşıyorum

İki, üç aydır görmüyordum.. Kadim dostumdur.. Bir süre önce mesleği (gazeteciliği) bıraktı..

Daha doğrusu bırakmak zorunda kaldı..

Geçenlerde karşılaştık..

Hal hatırdan sonra, ne yapıyorsun dedim.. Var mı yeni proje?

*

( Bu soru da adetten ama tuhaf!. İş bakıyor musun demenin nazik hali!. Sanki yüzlerce teklif havada uçuşuyormuş gibi..)

*

‘Sonunda karar verdim, mesleğe noktayı koydum, kafamdan sildim attım. Teklif gelse de dönmeyeceğim’dedi..

Ee ne yapacaksın sorusuyla deşmeye çalıştım..

‘Yaptım yapacağımı’dedi; ‘kozamı ördüm içinde yaşıyorum’

Koza!..

*

Nasıl yani?

‘Kendi gündemimi yarattım. Ülke gündemiyle, dünya gündemiyle ilgilenmiyorum. Günlük hayatla, olup bitenle ilişkimi kestim’

Eee..

‘Televizyon izlemiyorum, haberleri açmıyorum, tartışma programlarına takılmıyorum, gazeteye şöyle bir bakıyorum, o da üstün körü’

Ne yapıyorsun peki?

‘Kendi gündemimle yaşıyorum dedim ya! Her gün bir sürü yapılacak iş var, okunacakkitap var, izlenecek film var’

Vallahi diyerek devam etti; ‘Dostlarla buluşunca, iki tek yuvarlayacaksak baştan söylüyorum.

Masada siyaset konuşmayacaksak otururum. Yoksa...’

*

Güldüm, ülkeyi kurtarmaktan vaz mı geçtin dedim..

O da gülerek; ‘Biz çok kurtardık , bıraktım biraz da başkaları kurtarsın’ dedi..

*

Spora başlamış, yemek yapmayı öğrenmiş..

Hayretle yüzüne baktım..

Şaşkınlığımı anladı ki, açıklama gereği duydu; ‘Yemek yapma kursları var, altı haftada temelini öğreniyorsun. Bir sürü site var; izle, yap. Dinlendiriyor, tavsiye ederim’