İplerin ucunda
“KAVGALAR iki kişilik” diyen şaire inat herkes büyük kalabalıkların karıştığı ve kaç kişilik olduğunu bilmediğimiz büyük bir kavganın içinde.
Kazanabilmek uğruna dipsiz kuyulara düşülüyor...
Ve uçurumların kenarlarında dolaşılıyor hâlâ...
*
Her gün işlenen suçların hikâyelerini okuyor, izliyor ve bir seyirci olmaya mahkûm edildiğimizi anladığımızda ise yaşamaktan utanıyoruz.
Kardeşlik türkülerini yeryüzünde bizden daha fazla söyleyen kimse yok.
Buna rağmen İslam coğrafyası yüzyıllardan beri kan revan içinde...
Sorgulayan, anlamaya çalışan, düzeltmek isteyen yok...
*
“İplerin ucunda hayat bulan kuklalara” benzetiliyoruz gittikçe.
Kullanılıp atılıyor bir peçete gibi insan.
Uzaklarda birilerinin yalanlarıyla kahramanlaştırılanların heykelleri önünde dolaşıp durmaktan bıkıp usanmıyoruz...
Yarından sonra
31 Ekim 2022 | 157 Okunma
Hiç ışık yok
29 Ekim 2022 | 89 Okunma
Derin yapılar
26 Ekim 2022 | 220 Okunma
Çalkantılı geçmiş
24 Ekim 2022 | 165 Okunma
Yol haritaları
22 Ekim 2022 | 113 Okunma
TÜM YAZILARI
