‘Hiç’e yönelmek

İstanbul’a ilk geldiğimiz günü dün gibi hatırlıyoruz...     

1982 yılıydı.

Ve sıcak bir temmuz ayı idi.

Nemli ve boğucu sıcağıyla ilk defa tanışmıştım...

Elazığ’daki güzel havalardan sonra nem oranının zirvelerde dolaştığı bir şehirde nefes almakta bile zorlanmak üzücüydü.

“Bu şehirde nasıl yaşayacağım” diye kendi kendime söyleniyordum.

Ve boğuluyor gibiydim...

*

82 yılından beri İstanbul’dayız.

Ne günler yaşadığımızı iyi biliyoruz.

İstanbul’da yaşayan herkes neler yaşadığını çok iyi biliyor.

Yeni kuşaklar bilmiyor ama...

Ve yokluk, mağduriyet günlerini...

İstanbul’un altın çağını yaşıyorlar...

*

Bir yandan eğitim, diğer yandan gazetecilik mesleğine başlayışımız ve çalışarak okuyup ayakta durabilmek o yıllarda öyle zordu ki...

YAZININ DEVAMI
ÇOK OKUNAN YAZARLAR
YAZARIN DİĞER YAZILARI
Yarından sonra 31 Ekim 2022 | 153 Okunma Hiç ışık yok 29 Ekim 2022 | 87 Okunma Derin yapılar 26 Ekim 2022 | 216 Okunma Çalkantılı geçmiş 24 Ekim 2022 | 163 Okunma Yol haritaları 22 Ekim 2022 | 113 Okunma
TÜM YAZILARI
Yorumlar