Gelmeyen baharlar
“Ölüm, buzdan parmaklar örmüş; dal uçlarına” diyen Prof. Ozan yapraklar gibi eceline boyun eğmiş ve ölümün rüzgârlarıyla dünyadaki çilesi sona ermişti... Sessizliğin içinde bir dost daha kaybolup gidiyordu...
“Ne yalnızlığımı bilirsiniz,
Ne aklınıza gelir, dargınlığım...” diyen Prof. Dr. Ahmet Tevfik Ozan da içimizdeki ağaçlardan biriydi...
Bir baharı daha göremeden sessizce çekip gitti...
Biliyormuş gibi...
*
Bir şiirinde diyordu ki:
“Karanlık, yatağımda bir beyaz çiçek gibi,
Uzandı, uzanacak gönlümün baharına...
Ki karanlık bir yeşil elbiseye bürünmüş,
Atıldı, atılacak güneşin kucağına.”
Yarından sonra
31 Ekim 2022 | 157 Okunma
Hiç ışık yok
29 Ekim 2022 | 89 Okunma
Derin yapılar
26 Ekim 2022 | 220 Okunma
Çalkantılı geçmiş
24 Ekim 2022 | 165 Okunma
Yol haritaları
22 Ekim 2022 | 113 Okunma
TÜM YAZILARI
