Otuz İki Büyük Fitne

İSLAMIN, KUR’ANIN, SÜNNETİN kriterlerine göre Türkiye Müslümanlarının başındaki belli başlı büyük ve öldürücü fitneler, fesatlar ve belalar nelerdir?

Birincisi: İtikadın bozulmasıdır.

İkincisi: Beş vakit namazın terk edilmesi, musallilerin yüzde ona veya on beşe düşmesidir.

Üçüncüsü: Müslümanların din konusunda cahil kalması, akaidini ilmihalini, İslam ahlakını bilmemesi, yeterli din kültürüne sahip olmamasıdır.

Dördüncüsü: Müslümanların dünyevileşmesi, seküler zihniyet ve kültüre sahip olmasıdır.

Beşincisi: Ümmet birliğinin ve teşkilatının olmamasıdır.

Altıncısı: Müslümanların başında, kendisine biat ve itaat edilen râşid, âdil, kâmil bir Halife bulunmamasıdır.

Yedincisi: Müslümanların İslam Kur’an Sünnet ahlakı ile ahlaklı olmaması, ahlak konusunda durumun çok kötü olmasıdır.

Sekizincisi: Müslümanları aydınlatacak, uyaracak, bilgilendirecek, yönlendirecek icazetli ve ihlaslı ulema ve fukaha yetiştiren gerçek ve güçlü İslam medreselerinin bulunmamasıdır.

Dokuzuncusu: Kamil insan, olgun Müslüman yetiştiren tasavvuf tarikatlarının yasak ve kapalı olmasıdır.

Onuncusu: İslamî eğitim veren İslam mekteplerinin bulunmamasıdır.

On birincisi: Din iman Kur’an hizmetlerinin bir kısmının ticarete, din sömürüsüne alet edilmesidir.

On ikincisi: Kadınların yarısının açılmış saçılmış olması, kapalı olanların büyük bir kısmının Şeriata uygun tesettürle örtülü olmayıp, şeytanî tesettürlü Süslümanlar olmasıdır.

On ikincisi: Nüfusça çoğunlukta olan Müslümanların birbirinden kopuk bin kadar hizbe, fırkaya, gruba, sekte, parçaya ayrılmış olması, bunların bazısının bazısıyla çekişmesi, ittihad ve uhuvvetten doğan gücün yitirilmiş olmasıdır.

On üçüncüsü: Hizipçilik, fırkacılık, cemaatçilik, meşrebçilik yüzünden uhuvvet-i imaniyenin (iman kardeşliğinin) sarsılmış olmasıdır.

On dördüncüsü: Eline para, imkan, fırsat geçiren Müslümanların büyük kısmının; israf, lüks, aşırı tüketim, aşırı konfor, mal ve paranın verdiği gurur ve kibir günahlarına batmış olmasıdır.

On beşincisi: Müslüman yığınların etkili nasihatlerden mahrum kalmış olmasıdır.

On yedincisi: Müslümanların büyük kısmının, âhirete yönelik olmamasıdır.

On sekizincisi: Lise tahsili gören Müslümanların mantık bilmemesi, mantıksız kalmış olmasıdır.

On dokuzuncusu: İslam kültür ve medeniyetinin üç ana sütunundan boyutundan biri olan sanatın, güzelliğin, estetiğin ihmal edilmiş, yitirilmiş olmasıdır.