PKK artık deşifre olmuştur…

Çözüm Süreci'nde yaşadığımız pek çok zorluk yaşandı, doğru. 30 yıllık çatışmalı dönem, 50 bine yakın insan kaybı, 90'lı yılların devletinin JİTEM, Beyaz Toros'lu infazları, köy yakmalar, kitlesel göçler, büyük şehirlerim varoşlarına yığılan Kürt vatandaşlarımızın yaşadığı büyük ekonomik, kimliksel trajediler…

PKK'nın ve eski devletin faili meçhullerinin ortasında kalan bir halk… Kimliği, dili ve kültürü yasaklı…
Memleketin batısında ise, yoksul Türklerin evlerine gelen şehit cenazeleri, Hürriyet gibi gazetelerin PKK terörünü Kürt kimliğine yapıştıran yayınları ile farklı bir önyargı oluşturmuştu. Kürtlerin devlete, Türklerin ise PKK'ya dönük öfkesi, milletimizin feraseti sayesinde ırkçılığa varmamıştı. Ama birlikte yaşama konusunda yeteri kadar hasar yaratmıştı.

O nedenle, bu sorunu kökten halletmek için yola çıkan aktörün, önüne birçok engel çıkacaktı, bu kesindi.
Her şeyden evvel, biliyorduk ki, “birileri” PKK sorununun çözülmesini istemiyordu. Çünkü PKK terörü maymuncuk gibi her kapıyı açıyor, askeri/sivil vesayeti güçlü, sivil siyaseti de zayıf tutuyordu.

O nedenle Öcalan yakalandıktan sonra şartsız koşulsuz PKK'lı teröristleri sınırdışına çıkarma kararı aldığında, kendisini ziyaret eden “askeri devlet görevlileri” “Silahı bırakırsan devlet sizi ciddiye almaz, hiç olmazsa 500 silahlı PKK'lıyı ülkede tut” diyerek efelenmişti.