Hürriyet’in Beyoğlu’na yansıttığı patoloji...

Nostalji duygusu politik bir parametre olabilir mi? 

“Eskinin daha iyi olduğu”na dair bir yanılsama gerçekten vardır. Kimse yaşadığı günlerde, o günün değerini o derece fark etmezken, “yaşanmış” olan zaman bizden uzaklaştıkça, yani aslında tespitlerde hata oranı arttıkça, eski zamanlar gözümüzde büyülü anlara dönüşebilir. Bir kitapta okumuştum, “Muhtemelen” diyordu, “Cilalı Taş Devri’nde yaşayanlar Taş Devri’ne öykünüyorlardı.” 

Bunun kişisel bir eğilim olduğunu düşünürüz. Ancak, şu anki Türkiye’ye baktığımda bunun toplumsal/siyasi bir yansımasının olduğu ve hatta üzerine abanıldığı gözüküyor. 

Dün, Hürriyet gazetesinde Çınar Oskay’ın İlber Ortaylı ve Vedat Milor ile çıktığı bir Beyoğlu gezisi söyleşisi vardı. Nostalji duygusu ve mekankoli o kadar yoğundu ki, sonunda “Sweet Child o’ Mine” şarkısına rast gelinen noktada, insanlar ağlamaya bile başlamıştı. Beyoğlu’nun yas müziği Guns N’Roses’tan gelmişti. Duygusal anakornizm ve yapaylık karmaşasının lapsu