Çakma Hrantlara ihtiyaç yok…

Değerli ağabeyim Hrant Dink’in suikasta kurban gitmesinin 10. sene-i devriyesindeyiz.

19 Ocak 2007 tarihinden çok kısa bir süre önce, AGOS’un 10. yıldönümünü kutlamak üzere bir yemekte son kez yan yana gelmiştik. Bu kutlama yemeği bir türlü yapılamamıştı, çünkü Hrant sürekli dava ve tehditlerle uğraşıyordu. O gece de bu tehditlerden bahsetti. Ülkeden gidip gitmeme konusunda ailesiyle istişarede bulunduğunu anlattı. Çünkü tehditler oğluna kadar varmıştı ve bu konuda kendisini çok kötü hissediyordu.

Ancak, kendisi gibi Anadolulu hasletlere sahip olan ailesi “Sen ülkenden başka yerde yaşayamaz, zaten ölürsün” demiş ve hep birlikte Türkiye’de kalmaya karar vermişlerdi. Hrant bunu anlatmıştı o gece.

Öte yandan, Hrant kendisine ülkesinde herhangi bir zarar verileceğine inanmıyordu. Tehlikenin yaklaştığını hissediyordu; ama yine aynı hisleri kalabalıklar arasında bir güvercin tedirginliğinde yaşıyor olsa da, ona ilişilmeyeceğini söylüyordu.

Bu karanlık cinayetin bir dizi planlı suikastın önemli halkalarından birisi olduğu hemen göze çarpıyordu. 2006 yılındaki Rahip Santoro cinayeti ile Dink suikastından sonra gelen Malatya Zirve Yayınevi katliamı aynı merkezden planlanmış gibiydi. Ellerine silah tutuşturulan ve reşit olmayan tetikçilerin profili neredeyse aynıydı.

Dün görülen kamu görevlilerine dönük Dink Davası’nın ortaya çıkarması gereken en önemli mesele, bu cinayet ve cinayetlerin sorumluları olmalıdır. Bu cinayetin kendinden menkul olmadığı, bir amaca matuf planlamanın ürünü olduğu artık çok açık. Soruşturmada elde edilen yeni kanıtlarda, cinayet öncesi ve günü Dink’in evi ve AGOS civarında keşif yapan resmi görevlilerin bağlantıları ortaya açık şekilde konmalı ve fotoğraf ortaya çıkarılmalıdır.