Kevser Risâlesi, yahut Sırr-ı İnnâ A’tayna (3)

Âhirzamanda geleceği haber verilen dehşetli şahısların mahiyetini, özellikle Süfyanî Deccal ve komitesinin kim/kimler olduğunu Beşinci Şuâ’yı dikkatle okuyanlar bilir.

O risâlede, hemen tamamı mecazî mânâlar taşıyan “tavr-ı aklın haricinde”ki kudsî rivâyetler tevil edilirken, İslâm Deccalı olan Süfyan’ın vasıfları, alâmetleri, hatta bir kısım icraatleri tek tek sıralanıyor.

Aynı şekilde, o dehşetli reisin emrine girecek ve ona hizmetkâr olacak “Zeki Sadrâzam” ile “Cesur Serasker”in kimler olduğu da, “âkil sıddıklar” için şüpheye, tereddüde mahal bırakmayacak şekilde tarif ediliyor.

Dolayısıyla, Beşinci Şuâ başta olmak üzere, o risâledeki hakikatlerle bağlantılı Nur Külliyatındaki sâir mektuplar, müdafaalar ve bahislerde yer alan bilgiler, bilhassa Nur Talebelerine o “dehşetli şahıslar”ın mahiyeti hakkında kat’î bir yakîn veriyor.

Öyle ki, farâza “perde-i gayb açılsa”, tahkik ehli olan o talebelerin bu noktada yakînini değiştirip bozmayacak; belki de ziyadeleştirmeyecek.

Asıl engel, kànunî değil

Sırr-ı İnnâ A’taynâ’nın metbu şekilde neşredilmesinin önündeki asıl mani Koruma Kànunu veya sâir lastikli kànunlar değil.

Şu hususu rahatlıkla, hatta iddia sûretinde diyebiliriz ki: Bediüzzaman Hazretlerinin Sırr-ı İnnâ A’taynâ için söylediği "O sırr-ı mahremi fâş etmeyin" emr-i üstadâneleri gibi, 24. Söz’ün Üçüncü Dalı’nda serd edilen hikmetli izâhlar da bu mahrem risâlenin matbaada basılarak fâş ve neşredilmesine izin-ruhsat vermiyor. 

Hatta, matbu şekilde neşredilerek umumun nazarına sunulmasının, o bahislerdeki “hikmet-i ipham”a ve “sırr-ı teklif ve imtihan”a aykırı düştüğü dahi söylenebilir.

Zira, her defasında “mahrem tutulması” tembihlenen bu risâlede, âhirzamanın o dehşetli şahısları açıkça deşifre ediliyor. Adıyla, sânıyla isimleri sıralanıyor. Günah dereceleriyle birlikte bunların mülhid, zındık ve ehl-i Cehennem olduğu okuyucuya açık şekilde ifşâ ediliyor.

İşte, orada yapılan tevil ve tahlillerde “hikmet-i ipham” perdesi bütünüyle açıldığı ve hatta yırtıldığı içindir ki, bizâtihi eserin kendisinin mahrem ve perdeli kalması önemle tavsiye edilmiş.

Bu tavsiyelere uyup uymamak, yani Nur Külliyatında vâzedilen hizmet, neşriyat ve ilânâta dair düstûrlara sadâkatle riayet edip etmemek de, kişinin kendi imtihanıdır. Cenâb-ı Hak, bizi yanlışa düşmekten, yanlışta gitmekten muhafaza eylesin.

Bu arada, yasak olsa bile, herhangi bir eseri hususî kitaplığında bulundurmanın kànunen bir sakıncası bulunmadığını hatırlatmış olalım.