Yeni bir gönül eğitimi

Asıl savaş aslımıza dönme yolculuğunda nefsimize karşı kazandığımız zaferdir şüphesiz. Benliğimizi terbiye etmek. Kini kibri hasedi riyayı hırsı şehveti gazabı yani nefsimizin zaaflarını terbiye etme savaşı en uzun soluklu savaş.

Düşman orduları dize getirilirken kişinin benlik ordularının dize getirilmesi için kişiye özel silahlar imal etmek gerekiyor. Bu sebeple aklı ve bütün azaları gönül kılmış, gönlün imamlığında bir eğitim gerekiyor. Yani gönül eğitimi elzem.

Gelgelelim bıkıp usanmadan bu dıştan içe derinleşme gerektiren mücadeleden hemen her yazımızda dem vursak da, savaşın maneviyatı üzerinden bu ilişkiyi kurmak ortalama okur için kolay olmuyor.

O halde en derinden değil, orta seviyeden devam edelim diyor, yine bıkıp usanmadan asıl savaşın tavırda ve yaşantıda verilmesi gerektiğini en somut olaylarla gündeme getiriyoruz. Eğitim, zihniyet, kültür sanat alanlarında vs.

Sığ, katmansız, ezberci, köşeyi dönme odaklı, zihinleri hadım eden, gönülleri sulayamayan şipşak bir eğitimden geçmeye mahkum kalan gençleri sonra da şiddete odaklandıkları için, kitap okumak yerine akıllı tabletlerle sanal alemlerde oyalandıkları için, obez oldukları için filan günah keçisi ilan ediyoruz. Hep söylerim. Bizim nefsimizin ve bu kadavra düzenimizin aynasıdır onlar.

Bu memleket için canını feda edenlerin kanı on yıllardır pıhtılaşmamışken, gece gündüz hafta sonu dinlemeden gelecek nesillere köklü örnekler sunmak için canını dişine takmış çalışan sıradan vatandaş ve emekçilerin teri kurumamışken: Birileri kendi cebini doldurup gençleri ateşe atma konusunda ne kadar da gamsız! Ne büyük vebaldir bu!