Barışı seçmek!

HDP Başkanı Demirtaş'ı şimdi nerede olduğunu tam bilmediğim ağabeyi Nurettin Demirtaş siyasete atıldığında görmüştüm ilk önce. Yıllar önceydi. DTP'nin başına seçilmiş ağabeyinin askerlik sorunu gündeme geldiğinde kendisinin güler yüzü, temiz bakışları hoşuma gitmişti. Tabii dönem başkaydı. 

Vesayet gerilemeye başladıkça, Kürt meselesinin adı konulmaya, Diyarbakır cezaevindeki zulmün, 90'lardaki Jitem operasyonlarının, sivil köylülerin katledilişinin insanlığa bakan yönü açığa çıkmaya, ilk kez konuşulmaya başlanacaktı. Güneydoğu illerinde açılım günden güne hissedilmekte olduğu halde, provokasyonların da ardı arkasının kesilmediği dönemlerdi. Kan oluk oluktu. KCK'lıların bir gecede kelepçelenip (sonradan paralel örgüt tarafından olduğu anlaşılacaktı) içeri tıkıldığı dönem vardı sonra sırada. 

2007'lerde Cumhuriyetin gözü yaşlı çocukları ilk kez panellerde, alanda, oturumlarda, sokaklarda buluşuyor, sarılıyor, kucaklaşıyor ve tartışıp kavgaya tutuşsalar da birbirlerini dinlemeye başlıyorlardı. Acıları yarıştırmaktan yorgun düşmüş gözyaşı çocukları ilk kez diğerinin halini görüyor, anlamaya başlıyordu. AK Parti hükümetinin Dersim katliamında devlet adına özür dilemesi bu dönemin sonuçlarından biri olacaktı sonradan.