Hakikate uyanmak

Bir gün hakikate uyanırsın…

O zaman anlarsın aslında uyuduğunu.

Baktığını ama görmediğini, asıl o zaman fark edersin.

Sesin varlığını bilip, duymadığını,

Sözü dinleyip, anlamadığını,

Asıl hakikate uyandığında idrak edersin.

Bir gün hakikate uyanırsın ve yaşamaya başladığını anlarsın.

Meğer uykuda nice zaman geçirdiğini ve neleri yitirdiğini,

Elinden kayıp giden zamanı ve geri dönmeyen anı,

Tükenen nefesi,

Bir gün hakikate uyandığında anlarsın.

Hakikat, sahip olduğun andır. Ne geçmiş ne gelecek değil.

Hakikat sahip olduğun nefestir. Ne tükettiklerin ne de tüketeceklerin değil.

Hakikat, sahip olduklarındır, olacakların değil.

Bir gün uyanırsın ve hakikatin, yaşadığın ‘an’ olduğunu anlarsın.

O zaman sahip olduklarının kıymetini bilirsin.

Hakikat, kendin olmaktır.

Kendin gibi yaşamaktır. Ne başkasının istediği ne başkasının sevdiği gibi değil.

Bir gün hakikate uyanırsın ve anlarsın ki hakikat kendinsin.

Tüm tutkuların, hırsların ve açlığın; prangalar gibi ayağına takıldığını, ancak uyandığında görürsün.

O an, bunca zamandır aslında bir esir olarak yaşadığını anlarsın.

Hakikat, senin göğe yükselmeni engelleyen tüm prangalardan kurtulmaktır.