Bana takipçi sayını söyle

Mantar gibi çoğalan bir sosyal medya ajansı, bir belediyeye proje teklifinde bulunur. Proje, Türkiye’nin en ünlü sosyal medya fenomenleri ile belediye başkanını bir araya getirmek, belediye çalışmalarını bu fenomenler aracılığı ile tanıtmaktır. Yüzbinlerce takipçisi olan fenomenlere bu buluşma için ayrı ayrı ücretler ödenir.

Başkan fenomenlerle buluşur. Hepsi genç ve sıra dışı tiplerdir. Kim amuda kalkarak, kim bademcikleri gözükene kadar ağzını açarak selfi çekip hesaplarından paylaşır.

Yutuber olanlar hemen oracıktan yaptıkları canlı yayınla, “ponçik başkan” analizleri yapar. Herkes ‘happy’dir. Zira paylaşılan fotoğraflar ve videolar on binlerce kez ‘RT’ ve ‘like’ alır.

Başkana projeyi sunan ajans bir de sosyal medya etkileşiminin analizini yapar. Sonuç “yeme de yanında yat” denecek kadar muhteşemdir.

Başkan güçlü bir PR yaptığını, seçmenleri etkilediğini ve bu işten kazançlı çıkacağını düşünerek, whatsapp statüsünü ‘happy’ yapar.

Lakin kısa süre sonra oradaki fenomenlerin fotolarını belediyenin sitesinde gören vatandaşlardan şikâyet yağar. Kimi, oradaki boynunda dövme olan, NYC şapkalı çocuğun kendisini nasıl taciz ettiğini, DM mesajlarından örneklerle anlatır. Kimi bu fenomenlerin küfürbaz videolarını, mesajlarını paylaşır.